—————————————————-
Anka Novel
[Çevirmen: Kül]
[Prova Okuyucu: Kül]
—————————————————-
Bölüm 1 – 1: Prolog
“Biliyorum, batıracağım.”
Neo ördeğe baktı.
Parmaklarını ustaca hareket ettirerek kumandadaki düğmelere basıp yarışta liderliği korumaya çalıştı.
Yüzü buruştu.
Birinciydi.
Ama kaybedeceğini biliyordu.
Biliyordu işte.
“Kesinlikle batıracağım…”
İkinci oyuncu, arkadaşı, hızla onu yakaladı.
Aniden, ikinci ördek bir füze ateşledi ve onun ördeğini havaya uçurdu.
O, füzeden kaçamadı.
“Siktir!”
Kontrol cihazını neredeyse fırlatacaktı, ama fiyatını hatırladı ve hayal kırıklığına uğramış bir ifadeyle oturdu.
Yan odadan sinir bozucu kahkahalar yankılandı.
“Hahahaha! Bu babaya boyun eğ!”
Neo’nun ifadesi daha da kötüleşti.
Bahsi kaybetmişti.
Bu geceki partinin parasını ödemek zorunda kalacaktı.
En kötüsü Francis’in böbürlenmesi idi. O piç bir hafta boyunca bununla böbürlenecekti.
Parmaklarını esneten Neo ayağa kalktı ve maçın son ve üçüncü oyuncusu Klein’ın sırtını sıvazladı.
“Sanırım hesabı bölüşeceğiz.”
“Urhghghg…”
Klein’ın yüzü kızarmıştı ve anlamsız sözler mırıldanıyordu.
Neo ona iyice bakamadan kapı açıldı ve Francis gülümseyerek içeri girdi.
“Üzülmenize gerek yok çocuklar! Bir çocuğun babasını yenmesi imkansızdır!”
“Ne? Sırf sen kazandın diye babana oğlum mu dedin?”
Neo karşılık verdi.
Klein’a döndü.
“Hadi gidelim.”
Klein sendeleyerek ayağa kalktı.
Başını eğik tuttu ve bacaklarını sürükleyerek, kollarını garip bir şekilde bükerek yürüdü.
“Klein…?”
Neo dikkatle sordu.
Arkadaşı Klein garip davranıyordu.
“İyi misin?”
Neo Klein’a doğru bir adım attı, ama Klein aniden başını kaldırdı.
Gözleri parlak kırmızıydı ve yüzündeki deri çatlamıştı, sanki…
Zombi
“Gaaghhhrr!!!”
Klein Neo’nun üzerine atladı ve boynunu ısırmaya çalıştı.
Neo, saf refleksle boynunu çevirerek saldırıyı atlattı.
Ama Klein onu yere itti ve üstüne oturdu.
“Argaghhhh!!!”
Kan kırmızısı salya Neo’nun üzerine düştü.
Francis zamanında Klein’ı tekmelemeseydi, Klein onu ısırirdi.
“Ne oldu sana Klein! Ne yapıyorsun?”
Francis, Neo’yu ayağa kaldırırken bağırdı.
Ancak o biliyordu.
Klein şu anda kendinde değildi.
“Gragghagah!!!”
Neo ve Francis, garip sesleri duyunca hemen tepki verdiler.
Ses Klein’dan gelmiyordu.
Dışarıdan geliyordu.
Yardım çığlıkları ve garip sesler pansiyonun avlusundan geliyordu.
“Zombi kıyameti mi?” diye sordu Neo.
“Nerdlik yapma Neo. O sadece filmlerde olur.”
“Bunu Klein’a söyle.”
Zombiye dönüşmüş Klein ayağa kalktı.
Omuzu Francis’in tekmesinden çıkmıştı. Ancak yarası Klein’ı hiç etkilememiş gibiydi.
“Kaçmalıyız.”
Neo hızlıca harekete geçti.
Francis gibi fiziksel olarak yetenekli ya da Klein gibi akademik olarak yetenekli olmasa da, ayakları ve hareketleri hızlıydı.
Francis’i odadan dışarı çekti ve Klein’ı içeride bırakarak kapıyı dışarıdan kilitledi.
Zombiye dönüşen Klein kapıyı tırmalamaya devam etti, ancak kapıyı açmak için kolu kullanmadı.
Bu, Neo’nun zombi kıyameti olduğu yönündeki tahminini pekiştirdi.
Sonuçta zombiler aptaldı.
“Ne yapmalıyız?” diye sordu Francis.
“Dışarıdaki durumu kontrol etmeliyiz. Eğer gerçekten bir zombi kıyameti ise, yapmamız gereken…”
Neo konuşmayı kesip öksürdü.
Eli parlak kırmızı kanla kaplıydı.
“N-neo, yüzün…”
Ağzına dokundu ve derisinin soyulmuş portakal gibi düştüğünü gördü.
Garip bir şekilde, hiç acı hissetmiyordu.
“Bu, Klein’ın üzerime düşen salyasından mı oldu?”
Cümlesini tamamlayamadı.
Gözleri karardı ve bilincini kaybetti.
—————————————————-
Anka Novel
[Çevirmen: Kül]
[Prova Okuyucu: Kül]
—————————————————-
“Urghhh… Kendimi berbat hissediyorum.”
Neo sersemlemiş bir şekilde uyandı ve esneyerek gözlerini ovuşturdu.
Garip hissediyordu.
Ayağa kalktığında, sanki boyu uzamış gibi görüş açısının yükseldiğini fark etti.
Kollarını baktı ve soluk beyaz ve ince olduklarını gördü.
Neo’nun kalbinde kötü bir tedirginlik hissi belirdi.
Neden vücudu kendisine bu kadar yabancı geliyordu?
Banyoya koştu ve aynada yansıyan yüzüne baktı.
Siyah saçlar, çökmüş yanaklar, kıpkırmızı gözler, keskin çene hattı ve yetersiz beslenmemiş olsaydı yakışıklı denebilecek bir yüz.
“K-kim bu?”
Aynada yansıyan çocuk onunla birlikte hareket etti.
O anda, anılar bir anda zihninde canlandı.
Öldüğü anı hatırladı.
Zombiye dönüşen Klein, Zombi Kıyameti ve onu enfekte eden ve muhtemelen zombiye dönüştüren tükürük damlası.
Hoş bir anı değildi.
“Eğer öldüysem, şimdi neredeyim? Ve…”
“Bu beden benim değil.”
“Reenkarne mi oldum?”
Nefes nefese, odasına geri döndü ve yatağa oturdu.
Odanın banyoya gidiş dönüşü onu bitkin düşürmüştü. Ya çok yetersiz beslenmişti ya da zayıf bir yapısı vardı.
Umarım ikisi de değildir.
Sonunda, reenkarnasyonunu kabul etmesi iki gününü aldı.
Ölmüş ve başka bir dünyaya gelmişti.
İnanılmazdı.
Ama olmuştu.
“Şimdi ne yapacağım?”
Sandviçi çiğnerken kendi kendine konuştu.
Şu anda “Neo” tek başına bir apartman dairesinde yaşıyordu.
Tek başına yaşadığını nasıl anladı?
Çünkü sadece bir diş fırçası vardı, ayakkabılar ve giysiler aynı boyuttaydı ve son iki gündür daireye kimse gelmemişti.
İkincisi, ruhunun geçtiği bedenin adı da Neo’ydu.
Neo Hargraves.
Tek başına bir daire kiralayabilecek kadar zengin, ailesiyle hiçbir bağlantısı olmayan ve Demigod Akademisi’nde okuyan bir öğrenci.
“Demigod Akademisi…”
Neo, dairede bulduğu akademinin kabul mektubunu açtı.
“Tanrıların kanını taşıyan yarı tanrılar, güçlerini eğitmek ve tanımak için eğitim gördükleri bir akademi.”
Bu dünyada süper güçler ve sihir vardı.
Neo şok olmalıydı.
Ama zombi kıyametini gördükten sonra şaşkınlığı uyuşmuştu.
“Demigod Akademisi. O romandaki akademiyle aynı isimde.”
Dudaklarını yaladı ve mektubu açtı.
Akademiye kabul edildiğine göre, o da tanrı kanına sahipti.
Ama hangisinin?
Bilmiyordu.
Mektuba göre, Tanrı Kanını uyandırdıktan sonra cevabı bir vahiy olarak alacaktı.
Akademi, uyanmasına yardım edecekti.
Aniden, kafasının içinde bir ses duydu.
Ding!
[Senkronizasyon tamamlandı]
—————————————————-
Anka Novel
[Çevirmen: Kül]
[Prova Okuyucu: Kül]
—————————————————-
Nasıl yani kamyon yok mu? Kamyona alışmıştık zombi tarafından yenmek ne 🙂